πλαταγισμός

ο, Ν

1. πλατάγισμα, κρότος

2. (ακουστ.) φαινόμενο που δημιουργείται κατά την αναπαραγωγή τού ήχου καί κατά το οποίο ο κυρίως ήχος συνοδεύεται από άλλους ανεπιθύμητους ήχους, οφειλόμενους σε ανωμαλίες λειτουργίας τής αντίστοιχης συσκευής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλαταγίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1887 στην εφημερίδα Καθημερινή].